یه سر و قتلگه     ، یه سر وخیمه

ای دشته،   تاریکن ،   هرگز نیمه

ای دشت که او داره،  سی چی کویره

مگر شط فرات ،    چی مه اسیره

خدایا،   ایی  زمی سی مه ، غریوه

خدایا،  سیل بکو،،   زینب اسیره

خدایا ،   مه گتم ،   عباس نمیره

علمدارم ،،  علمدارم،،     نمیره

ای کاش وجا عباس زینب بمیره

زبان حال زینب داغ دار با برادر خود

آرزو داشتم ،   برار مه وات بمیرم

مه که   اسیر و گرفتار ای سرزمینم

چطور،  مه بی عباس، زنه بمونم

سیل چشیام نکنیت ، لاله زوونم

خیمیانه ،،  سوختنه، و مه اسیرم

مه دل واپس تونم  برار دلیرم

خدایا،   تو سیل بکو ،، وحال زارم

مه اسیر و داغ دار دو تا برارم

کسی رحمی نکرد ،  ایمرو وحا لم

بی برارم  ، بی برارم،، بی برارم

سی رقیه وا رباب مه غم ده بارم

مه چطور، بی دو برار طا قت بیارم

درد دل عباس با خواهر خود

جگر مه شعله سی  او می کشه

چش منه خی می واره چی چشمه

هوا گرمه،،   بیشتر شعله ای تشه

اوه فرات ،،   خجالت ای چشه

خینه حسین،  وری زمی چی تشه

گرمیه خی،،   و خا طر،   عطشه

زینبه مه ،،صدا می زه، بی کسه

مگر زهرا،، وداد او،،   برسه

یه که، ده زینب بورسه،،   نفسه

خطبه داره،،   اگر وجا برسه